.png)
Er is nu een jaar in de raad voorbij, waarin we gelukkig al veel goeds hebben bereikt. In het begin was iedereen alleen maar vriendelijk. Iedereen handje schudden voor de vergadering schijnt zeldzaam te zijn, maar gebeurt wel in Goes. Nu men in de raad weet wie Nieuw Goes is en waar we voor staan, krijgen we soms weerstand, en zo leren we de mens achter de politicus kennen. We waren door onze achterban al gewaarschuwd, waarvoor dank, en in ons eerste jaar hebben we het ook echt zien gebeuren. Gelukkig mag ik met mijn column wat meer uitweiden over hoe het er écht aan toe gaat in de politiek. We staan immers voor transparantie.
De raadsleden van Nieuw Goes staan vaak voor nieuwe uitdagingen. Zaken die we voor het eerst doen. Dat kan soms best een uitdaging zijn. Ik zit dan in het publiek en hoor het denigrerende hoongelach van een aantal van mijn medepolitici, omdat mijn partijgenoot nog niet alles 100% perfect doet. Ik vind dat erg flauw, want ook zij zijn ooit als nieuweling moeten beginnen.
Men geeft er wel een signaal mee af over het soort politiek waar zij voor staan. Een collegiale politicus zou iemand de hand reiken en zeggen: ”Voor een eerste of tweede keer heb je het goed gedaan hoor. Let even op dit of dat de volgende keer." Omdat hij weet hoe het is om in het begin foutjes te maken. Zoals iedereen doet die pas begint. Hoongelach zegt in deze dan ook meer over de persoon zelf dan over ons als nieuwe partij.
Een jaar later dus. We komen erachter dat we in 2018 al veel zogeheten artikel-40-vragen hebben gesteld. De raad en het college zijn dus een beetje wakker geschud, verwacht ik zo. Moeten ze potjandikkie nog aan de bak ook! We zijn lastig. Dat is niet voor iedereen even leuk, want nu kan je bijvoorbeeld geen spelletjes meer spelen op je iPad tijdens de debatraad. Dus krijgen we weerstand. Zo gaat dat nu eenmaal.
Ik heb bewust gekozen om dit jaar op de achtergrond te werken en dat blijft ook nog even zo. Ik zit niet voor niets nog in de bijstand. Helaas laat mijn gezondheid momenteel nog te wensen over. Mensen zeggen vaak dat ik er toch goed uitzie, en daar ben ik blij mee, maar daarachter zit een persoon met nog de nodige zorgen. Maar ook veel dankbaarheid.
Ik ben dankbaar dat de bijstand bestaat. Ook dat mag eens gezegd worden. Zonder bijstand zat ik nu op straat, en met mij vele anderen. Ik ben dankbaar voor het huisje wat ik heb, voor het eten op tafel, voor de tweedehands kleren, voor de meubeltjes in mijn huis, van weggeefsites op Facebook. Ik ben dankbaar dat er een stichting bestaat zoals Stichting het Goede Doel de Bevelanden, zodat armere inwoners wat extra’s hebben. Ik ben dankbaar dat ik via Nieuw Goes Jacques Roumen van Buitenkans heb mogen ontmoeten en dat ik daar mag werken zonder werkdruk. Omdat het soms gewoon even niet kan. Dan wordt er niemand boos, is er niemand teleurgesteld (behalve ik), en gaan we de volgende keer gewoon weer verder.
Ik ben dankbaar voor de mensen van Nieuw Goes, die iedereen, inclusief mijzelf, als een volwaardig iemand laten voelen. Ongeacht je achtergrond of problemen.
Op naar een succesvol tweede jaar! Jongens, bedankt!
Nellie Bliek